Geschiedenis en erfgoed

Stelt u zich het plateau van Méjannes-le-Clap eens voor van meer dan 5000 jaar geleden ..., u jaagt op de grote onbewoonde vlaktes van toen ... Méjannes-le-Clap had toen meer inwoners dan tegenwoordig.
Er bevinden zich tal van plaatsen uit de oude steentijd binnen de gemeentegrenzen. Bijvoorbeeld de 'Grotte de l'Aigle' waar vele vindplaatsen van botten zijn (2914 botfragmenten gevonden tot op heden!) en waar maar liefst 82 gereedschappen ontdekt zijn (pijlen, krabber, gouddraad), en waar nog 42 dolmen (soort hunebed) als grafmonument mysterieus verspreid zijn over het gebied (waaronder de 'Table des Turcs' of het 'Maison des Fées'). Dit zijn maar enkele van de vele aanwijzingen dat het goed leven was in de omgeving voor onze prehistorische voorouders; de Cèze dichtbij die rijk was aan vele vissoorten heeft daaraan bijgedragen.
Door de eeuwen heen heeft het plateau met zijn ideale ligging de mens als bewoner aan zich weten te binden. Dit valt op te maken uit de gallo-romeinse overblijfselen of de 'Aven-Grotte de Peyre-Haute' die bewoond is geweest tot in de Middeleeuwen. Soms diende de grot als onderkomen voor mensen, soms voor schapen.

In de 16e eeuw staat Méjannes-le-Clap aan het begin van een ware economische groei. Tijdens wandelingen komt u zomaar langs oude stapelmuurtjes of een klein stenen huisje, verre echo's uit de hoogtijdagen waarin houthakkers, schaapsherders en schorsverzamelaars het bos dat vol van leven was doorkruisten.
Overal verschijnen de 'Mas' (een soort grote boerderijen). De bewoners van een 'Mas' leefden van de schapenfokkerij en de teelt van zijderupsen. Er zijn tegenwoordig nog enkele van deze 'Mas' over, zoals de 'Mas Crémat', 'Mas Civadière' en 'Mas Terris'. Deze kunt u zien tijdens een wandeling in de omgeving.
In de 17e eeuw trekken de dichte bossen van Méjannes glasblazers aan en in enkele jaren tijd groeit deze industrie enorm uit, waardoor het dorp hoofdstad van glasblazerij in de Gard wordt en zelfs aan het hof van de Pauzen levert! De glasblazerij was gunstig voor de lokale economie, maar voor de productie van glas werden heel veel bomen gebruikt. De oorspronkelijke bossen verdwenen beetje bij beetje, waardoor het huidige landschap is ontstaan.
Rond de eeuwwisseling naar de 18e eeuw neemt de steenkoolindustrie het over van de glasblazerij. Tot het begin van de 20e eeuw zijn het de kolenhandelaren die op het plateau van Méjannes wonen. Zij vestigen zich in verschillende uithoeken van de garrigue en ontdekken in de loop van de tijd het grootste deel van de grotten die we tegenwoordig kennen. De teelt van zijderupsen blijft een veel voorkomend beroep en de economie van het dorp blijft in volle bloei.

Dit idyllische plaatje zal worden verstoord door de godsdienstoorlogen. Méjannes, gelegen tussen het protestantse Lussan en het katholieke Avéjan, wordt niet gespaard. In 1703 werd de unieke kerk gesloopt door de 'ketters' en moest opnieuw opgebouwd worden dichter bij de Mas. Overigens wordt dit nieuwe kerkje in 1976 een oecumenische gebedshuis.
Vanaf de Franse revolutie is Méjannes een gemeente. Het gebruik van zijde neemt verder af en tijdens de Eerste Wereldoorlog verlaten steeds meer bewoners het dorp. Het plateau dient vervolgens als toevluchtsoord voor verzetsmensen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nog slechts een handje vol bewoners is in Méjannes gebleven als eind jaren '70 de departementsraad van de Gard besluit van Méjannes een gecertificeerd toeristische trekplijster te maken. Dit komt met name door de ligging van het dorp: tussen de Ardèche, de Camargues, de Cévennes en het Rhône-dal. Er wordt geïnvesteerd in verschillende infrastructuren, waaronder het departementaal centrum voor recreatieactiviteiten. Dankzij deze organisatie kunt u deelnemen aan verschillende sportieve activiteiten, zoals boogschieten of klimmen.
Het dorp komt weer tot leven en ontwikkeld zich verder. De ongerepte natuur, de vele wandelroutes en de opening van de 'Grotte de la Salamandre' in 2013 maken van dit dorp een zeer gewaardeerd vakantieoord, en ... het is een klein dorp dat voornamelijk van het toerisme leeft en iets meer dan 700 bevoorrechte Méjannais telt die u verwelkomen!